Odpowiedzi na interpelacje/zapytania

W odpowiedzi na Pana interpelację Nr 1387 w sprawie dzieci w wieku szkolnym, które w trakcie dnia zajmują się żebraniem w pojazdach komunikacji miejskiej wyjaśniam co następuje:

Dzieci należące do romskiej mniejszości etnicznej w Polsce mają zapewniony dostęp do edukacji na mocy przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Zdecydowana większość uczniów romskich uczy się w klasach ogólnodostępnych razem ze swoimi nieromskimi rówieśnikami.

Ogromny niepokój budzi niewątpliwie niekorzystne zjawisko braku podejmowania nauki przez dzieci romskie. Spowodowane jest to w szczególności brakiem stałego miejsca zameldowania, a także częstymi migracjami rodzin romskich, co utrudnia objęcie ewidencją dzieci romskich podlegających obowiązkowi szkolnemu. Pragnę Pana zapewnić, że Wydział Oświaty podejmował próby zbadania problemu spełniania obowiązku szkolnego przez uczniów romskich. Z informacji uzyskanych od dyrektorów szczecińskich szkół i placówek oświatowych wynika, że w każdym roku szkolnym do szkół uczęszcza kilkanaścioro dzieci romskich, co stanowi niewielki ułamek ogółu uczniów w mieście. Poniżej przedstawiam informacje dotyczące aktualnej liczby uczniów szczecińskich szkół i placówek oświatowych należących do społeczności romskiej.

 Na podstawie tych danych nie można oszacować liczby uczniów pochodzenia romskiego, podlegających obowiązkowi szkolnemu, a niespełniających tego obowiązku.
Jednocześnie pragnę poinformować, że od kilku lat podejmowane są starania zmierzające do stworzenia mechanizmów umożliwiających wyrównanie poziomu zwłaszcza w dziedzinie edukacji. Od 2004 roku na terenie całego kraju realizowany jest rządowy Program na rzecz społeczności romskiej. W tym zakresie na terenie miasta Szczecin podjęto następujące działania wspierające edukację dzieci romskich:

• organizowanie w szkołach zajęć wyrównawczych z języka polskiego i innych przedmiotów oraz zajęć kompensacyjnych i logopedycznych,
• zatrudnianie asystentów edukacji romskiej jako pomocy nauczyciela (osób, których zadaniem jest m.in. zapewnienie wszechstronnej pomocy uczniom romskim w kontaktach ze środowiskiem szkolnym, udzielanie im wsparcia emocjonalnego, pomoc nauczycielom i pedagogom w rozpoznaniu potrzeb i ewentualnych problemów poszczególnych uczniów, pomoc i mediacja w sytuacjach trudnych i konfliktowych, budowanie dobrego kontaktu między rodzicami uczniów a szkołą, informowanie rodziców o przebiegu nauki, a także kontrola frekwencji uczniów i postępów w nauce).

Pragnę dodać, że podzielam wyrażone w Pana interpelacji niepokoje związane z problemem niespełniania obowiązku szkolnego oraz żebrania w pojazdach komunikacji miejskiej przez romskie dzieci w wieku szkolnym. W celu skuteczniejszego rozpoznania problemu Wydział Oświaty zwrócił się do Straży Miejskiej, Miejskiej Policji oraz Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z prośbą o pomoc w oszacowaniu skali poruszanego przez Pana problemu oraz informację, czy dotychczas podejmowane były przez ww. służby jakiekolwiek działania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto z informacji uzyskanych przez Wydział Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska od Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego w Szczecinie wynika, że zgodnie z obowiązującym Regulaminem przewozu osób i bagażu ręcznego pojazdami lokalnego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto Szczecin – Zarząd Dróg i Transportu Miejskiego w Szczecinie § 11 pkt 1 „Prowadzący pojazd może odmówić przewozu, a w przypadku jego rozpoczęcia usunąć z pojazdu osoby: nietrzeźwe, zachowujące się agresywnie wobec współpasażerów i obsługi pojazdu, które z innych powodów są niebezpieczne lub uciążliwe dla pasażerów”. W związku z powyższym prowadzący pojazdy transportu miejskiego są zobligowani do natychmiastowego informowania służb nadzoru ruchu w przypadku zakłócania porządku w pojazdach komunikacji miejskiej, co dotyczy również osób żebrzących. Centrala ruchu po otrzymaniu zgłoszenia od kierowcy i motorniczego zgłasza ten fakt Straży Miejskiej celem podjęcia interwencji. Często jednak podjęcie stosownych działań jest niemożliwe, ponieważ osoby żebrzące, w tym również dzieci, przebywają w drugim wagonie i przemieszczają się tylko jeden lub dwa przystanki.